Louis Paul Boon - Kleine Eva uit de Kromme Bijlstraat

klein meisje zo goed als naakt de beentjes opgetrokken enigszins – ach wat is dit enigszins weer enigszins misplaatst – de handen gevouwen alsof zij haar god haar moordenaar wou smeken, maar slechts gezichtbedrog want in werkelijkheid zijn zij gebonden door dun koord

een touw
dat de handen blauw
deed zwellen

zwarte kous gezakt onder de knie
het broekje gestroopt over de dijen
zoals men stroopt kleine wilde konijnen
over het gelaat wat bloed gestroomd
en voor de rest wat kwetsuren
en schrammen ergens aan de armen.

Het arme kindje lag met gebonden handjes, die samengesnoerd waren met een dunne koord, welke dan verder bevestigd was aan den schoen van den rechtervoet, zoodat de kleine in gebogen houding op een zijde lag. Rond de beentjes was verder een dikke koord gebonden, die met een bijzonderen knoop samengetrokken was. Rond den hals was een stuk linnen gesnoerd, waarmede het arme kind was gewurgd.

De moordenaar had de bovenkleedjes van het arme slachtoffer over het hoofdje getrokken en ook de onderkleedjes hingen los. 

De kleine droeg een wonde aan de rechterwang en aan den mond, en ook aan de linkerwang werden bloedige vlekken waargenomen, vermoedelijk voortkomende van het neerdrukken van het hoofdje in het struikgewas. De beide handjes waren blauw en opgezwollen.

Uit deze vaststellingen bleek dadelijk, dat het arme slachtoffertje zich met de kracht der wanhoop moet verweerd hebben tegen een schurk. die haar denkelijk op schandelijke wijze heeft bezoedeld.